Hallo Lieve kaaskoppen,

Na een lekker lange nacht (niet eens sarcasme want we lagen tot tien uur in bed) werden we gewekt door dagverantwoordelijken Ankie en Martijn. Onder het genot van een plensbuitje sneed onze menselijke broodsnijmachine Maikel semi-rechte plakken brood. Na deze voedzame brunch kon het ambitieuze plan van Ruud om een gigantische keuken met immens kookeiland te pionieren van start gaan.

Onze stoere boys (waaronder ikzelf (Nick)) sleepten wel negentien uit de grond gerukte bomen naar het kampterrein. Na uren zwoegen slaagde het plan verrassend genoeg; de overdekte woonkeuken met steigerhouten tafel (René, shots fired) was een feit.

Inmiddels was het kwik naar een zeer plezant niveau gestegen. Met veel moeite werden de korte broeken uit de overvolle hiketassen opgediept en trokken wij erop uit om de omliggende dorpen (geconcentreerde huizen) te gaan verkennen. Deze verkenningstocht was georganiseerd door Lisa, Julia en Ankie en voerde ons langs de meeste prachtige aquarellen van moeder natuur. Hoewel de aanwijzingen niet voor iedereen evenveel duidelijkheid verschafte over de locatie van de schat, werd de schat uiteindelijk toch geconfisqueerd door groepje 1.
De schat bestond uit een lekkere versnapering (gesmolten chocola) die met veel plezier verorberd werd door de overwinnaars.

Na deze wereldreis door Jedlham, Eggenberg en Engljähring keerden wij terug naar de veilige thuisbasis, bij ons moederschip de stertent. De nieuwe keuken kon meteen ingewijd worden met een interessante maaltijdcombinatie bestaande uit polentapurree, gepaneerde schnitzels, spinaziesaus en bratknödeln (combinatie tussen bapao en worstenbroodjes). Het eten smaakte beter dan verwacht, dit was vooral de verdienste van de bratknödeln, die bijzonder goed in de smaak vielen.

Nog uitbuikend van deze gebalanceerde maaltijd horen we aan het gekrijs van de Duitsers (voetbal) dat de avond al aangebroken is. Hoogste tijd dus voor het quizprogramma!

Was getekend,

Nick van de Wetering en charmante assistent Jolijn van Rossem